ГЕРОИН герыч Купить где Белинский

Як я купив героїн і став зарабляць більш за маўклява родыцаў

Окей, слухай, бро, я ўсё скажу, як было. Ведаеш, я з самага пачатку быў аднім з той маладзі, што бягае па ўлаўленых закладках. І не толькі ўляўленых, я таксама батав, каб атрымаць свой дыплом. Вядома, ён мне прысабачыў галаву, але гэта і натхняла мяне на большае.

Аднаго разу, узе пасля боты, я пазнаёў мужыка з глыткамі. Ён расказаў мне пра героін - нарэшце што-небудзь новае, не проста люся LSD. А я так люблю паціснуць нервішкі своія! Што ж, я прыняў рашэнне спрабаваць гэта навіну. І што я скажу? Я змяняў сваё жыццё да непазнавання.

Для пачатку, я атрымаў героін праз сваіх знаёмых, што барыжаць наракатыкамі. Я павінен быў быць ўважлівым і абяры памер, які адпавядае маім патрабаванням. Я хацеў пераканацца, што ён ня будзе занадта слабым, але і не занадта моцным. Зрэшты, я ж не хацеў быць хуткім. І я знаў, што вымушаны будзе кампанаваць мой новы бізнес із маімі акадэмічнымі заняткамі.

Калі ўжо ўсё было гатова, я прыняў рашэнне рофліць на маіх бандероўках. Чамусьці гэта малае задавальненне для мяне - бачыць іх у захаванай турме і смяяцца над сваімі секрэтамі. І ў цяперашні час, пры гэтым тле, я стаў зарабляць гарэй за сваіх старцаў.

Тое, што самае важнае, - гэта не кіла грошай, якія я заробляў, але тыя ўражанні, якія я атрымліваў ад сваёй новай "кар'еры". І хацелася мне перадаць гэта нешта прыгожае сваім усяму наступнаму палету.

Так што, я пачаў мерчаваць героін. Калі мае дзяўчына пачала звяртаць увагу на мае змены - біцьку, што адбылося прыемна! Я пачаў хадзіць лепшая вобраз нашага горада, з фірмавым хутаркам і класнай шмоткай. І, можа, я трохі задаўжыў з адзеннем, купіўшы вялізную колькасць брэндавых рэчаў і розных "байцоў". Аднак я адчуваў сябе ўзлётным птушкай.

І вось я пераканаўся ў тым, што жыццё - гэта больш за наркатыкі і грошы. Жыццё - гэта пра шчасце і задавальненне. І, сапраўды, гэта не магло быць лепш за ўсё маё новае лепшае здароўе!

Але, ведаеш, мне трэба было навучацца, як выкарыстоўваць гэты новы бізнес, каб зарабіць шмат грошай. Я ўзяў на сябе сацыяльную ролю "барыжара" і пачаў працаваць з людзьмі, якія мелі патрэбу ў маіх таварах. І, праўда, я пачуў сябе моцным і атрымаў магутнасць кантраляваць людзей. Але, просьціш, ты ніколі ня зразумееш гэтага, пакуль сам не перажывеш гэтыя моманты і не зробіш свае ўласныя рашэнні.

Так што яна рыскуе даведацца пра маю новую "кар'еру"? А ўсё ад таго, што я зрабіў, што мне трэба было папярэдне абзнаёміць яе з маім новым жыццём. Хаця бы за тое, што я хацеў быць адкрывым з ёю.

Так што, я ўсё таксама паласіўся атрымаць падтрымку ў адзін з маіх друзей, якія ўжо ведалі пра маю сітуацыю. Ігар, называлі яго "Ігар Дзядуля", меў усе дашынскія связі, якімі мне трэба было забяспечыць сябе.

У канцы канцоў, я прыняў рашэнне раскрыць усё ёй. І ёй знадобілася час, каб зразумець гэта. Але, ва ўжо цяпер яцька, я самавольна вырашыў сваю сітуацыю і зрабіў з усімі магчымымі сустраканнямі, а то і магчымымі сустраканнямі, каб стварыць сябе найлепшае жыццё.

На канец, гэта ўсё аб грошах. Хто імі кіруе - той кіруе жыццём. Але, ведаеш, я чую, што тут гэта толькі пачатак. І яцьке, я не збрашу мерыцца, пакуль ня збіруся ўзлётам!

Эээ, салют, братишки и сёстры! Сидите крепко, здесь я покажу вам, как я купил закладки на день рождения своего друга и как мы отметили этот праздник. Ну, как всегда, начну с самого начала.

Была такая история, летом решили мы с моим хоуми Костей отдохнуть на даче его бабушки в деревне. И, знаете ли, нашли мы там одну дикую закладку - гашиш просто покорил наши сердца! Такой гошка, просто отморозок, брат! Нахватался я тогда, что просто ахуел. Вот и наступил день рождения Косте, и мы решили устроить незабываемую тусу. Друганулись мы с Димоном, который всегда знает где достать хороший гаш, и отправились на его контакт. Скажу я вам, друзья, цены были космические, но это ничего не значило для нас. Влетели в магазин, все сразу стали трэпить, потому что нам было похеру на все. Ну, поняли, да? Нахрен там эти сытые лица, когда можно себя оторвать на полную катушку! Дима, конечно, угорел, он и без кокаина орехом мог стать, так и тут никакие мухоморы не помогли, он себя так пропагандировал, как будто это у него на даче растёт. Вот и настало время покупки закладок. Договорились мы с Димой встретиться на заброшенной стройке, чтобы никто нам не докучал. Торговец оказался таким же гопником, как и мы, но, знаете, у него был ширпотреб, которое мы с удовольствием прикупили. И, благодаря этому, мы сразу поняли, что он нам не подсунул отсебятины. "Ну, что, зэкаримся?" - спросил Димон, доставая гашиш и протягивая его мне. Я отказался, потому что обычно я больше кокаин предпочитаю. Из отруба я почуял, что где-то что-то понюхал, ну, и началось! В этот момент я вспомнил, что о гошке сегодня вообще забыл. Ну, думаю, хуй с ним, как-нибудь потом будем затариваться. Но тут Костя достал свою дневниковую записку и спросил, не знаю ли я, где купить героин. Вот тут я был немножечко в шоке. Кто-то из наших друзей кинул его наркотиками, и Костя теперь ничего другого не хотел.

Я обдумал ситуацию, пока мы сидели на скамейке в парке, и решил помочь Косте. Что ж, стал я искать контакты среди наших друзей и знакомых. Пробилось очень крепко, и я понял, что мои источники спят глубоким сном в отрубе, поэтому пришлось искать другие пути.

Слава богу, через пару дней один мой братан сказал мне, что может помочь. Он знал такого торговца, который доставал героин. Конечно, я подумал, что это опасно, но когда дело касается хороших друзей, то что не сделаешь? Ну, так и записал его номер.

На следующий день мы с Костей отправились на зарубежный почтовый ящик, где нас ждал наш героический торговец. Вышел он из темного переулка, в руке у него была коробка с надписью "Орех", ну, и мы поняли - это наш человек. Проделав угрожающую торговую операцию, мы получили свою закладку. Костя был счастлив, а я чувствовал себя истинным наркоманом, который справился с этой нелегкой задачей. Все кончилось хорошо, друзья. Мы прокачались, достойно отметили день рождения Кости и поняли, что дружба - это когда помогаешь другу в трудную минуту.

Так что, пацаны и подружки, если у вас когда-нибудь возникнет подобная ситуация, не паникуйте и не сдавайтесь! Будьте смелыми, ищите решения, и помните, что дружба - это святое. А пока, держитесь и не забывайте трэпить, даже если мир вокруг вас отсебятины полон!